We get our kicks on Route 66!!

Dinsdag 9 april worden we wakker met het geluid van een stromende beek achter onze camper. Heerlijk! De dag kun je niet beter beginnen dan met een heerlijk ontbijt. Dus wafels gemaakt, toast gebakken, eitje gekookt, cereal.......wij redden het wel de eerste uren.

Als we Sulphur achter ons laten is het bewolkt maar de temperatuur is denk ik zo 20 graden. Dit stuk van Oklahoma is een beetje heuvelachtig. Het lijkt wel wat op Kentucky alleen staan daar paarden in de wei en hier mooie zwarte koeien. En dan komen we in Oklahoma City aan. Deze keer pakken we het slimmer aan, we hebben van Dallas geleerd! Gelukkig rijden we hier maar op een 12 baans weg ( dat betekent dus 6 voor ons en 6 voor de tegenliggers ). We pakken het strategisch aan en gaan in de midden rijden. Mary geeft meestal ruim op tijd aan of we er links of rechts af moeten en dus moet dat de doen zijn. Maar we hadden er geen rekening mee gehouden dat ze pas allemaal nieuwe wegen hebben geopend die Mary nog niet kent. Na 6 keer "Turn arount when possible" te hebben geroepen en wij dit net zo vaak hebben genegeerd zegt ze nog 1 keer "F**k you" en houdt ermee op! Maar onze tactiek werkt!! We navigeren van links naar rechts en weer terug. Alsof we nooit anders gedaan hebben. :-))

Na Oklahoma City pakken we in Yukon de Route 66 op. Ondertussen is het tijd om wat te gaan drinken en daarna zal James een stuk gaan rijden. Dus we stoppen in een klein dorpje op een soort van parkeerplaatsje. Wij staan buiten wat te drinken en James maakt wat foto's van een oud Texaco uithangbord. Komt er een alleraardigste meneer aanlopen die een praatje maakt met ons. We vertellen hem over onze reis en dat we stukken van de Route 66 willen gaan rijden. De meneer, Al genaamd, vraagt of we zijn prive museum willen zien. Nou, dat willen we natuurlijk wel! Even later opent hij de deuren van zijn oude benzinepomp voor ons. In zijn oude kantoor staat nog de kassa van vroeger en allemaal oude autotjes die hij de afgelopen 60 jaar bijelkaar gespaard heeft. Prachtig om te zien en zijn verhalen te horen. Daarna worden we meegenomen naar de achterkamer. Die James sloeg stijl achterover. Al bleek namelijk ook Coca Cola verzamelaar! De mannen hadden elkaar dus helemaal gevonden!! :-)) Er stonden echt fantisch mooie oude cola spullen tussen. Maar het mooiste moest nog komen. We mochten in het heiligdom komen, zijn garage. Daar stond een prachtig mooie rode corvette te glimmen. En daarom heen stonden oude benzinepompen, een oude cola automaat, prachtige borden van benzinemaatschappijen, diverse blikken en oud gereedschap. Echt "amazing". Wat weer een onverwachten maar superleuke ontmoeting in het prive museum van Al!

We rijden verder op de route 66. We gaan niet de hele route 66 rijden. Sommige stukken zijn er niet meer, andere delen zijn onverhard of sommige gewoon te slecht om met een camper te rijden. We willen dit eerste stuk doorrijden tot over de zogenoemde "Pony Bridge". Daarna nemen we weer een stuk van de Snelweg I 40. Totdat we bij "Lucilles" komen. Vroeger alom bekend en nu een verlaten benzinestation.

Ondertussen begint het steeds harder te waaien en omdat we zijwind hebben is dat niet echt prettig. De weersvoorspellingen waren ook niet echt denderend. We besluiten om zo goed 3 uur bij Elk City naar de KOA camping aldaar te gaan. Aan het eind van de middag begint het steeds harder te waaien en als we naar bed gaan stormt het ondertussen en het regent en onweert. Brrrr. Het geluk is dat we het verkeer van de snelweg niet meer horen!! Het is me een raadsel waarom die campings bijna allemaal vlak ( maar dan ook echt vlak ) langs de snelweg liggen.
Om een uur of zes 's morgen worden we wakker van een harde knal boven ons. James op zoek naar een zaklamp om op inspectie te gaan. Er is een tak van de boom gewaaid boven op ons dak. Maar het is nog pikkenacht en hij ligt er toch al dus maar ff laten liggen. Een van de eerste dingen die je 's ochtends doet als je wakker wordt is naar het toilet gaan. Zo ook deze morgen maar helaas, er komt geen water!! Dus James weer naar buiten, ja, waterleiding bevroren! Ook daar kunnen we niks aan veranderen, we zien wel weer als het licht is.

Om een uur of acht staan we op en zien de ijspegels aan de camper hangen! De hele camping is wit!! en het dak en de zijkant van de camper is net een ijsbaan!! Eerst de tak eraf en het water afgeloppeld en dan maar es bedenken wat te doen. Hoe zou het op de wegen zijn?? Bijna geen verkeer. Dat is een slecht teken. Ik zit nog met Desi te whatsappen maar helaas, de verbinding valt weg ( sorry Desi !). En de stroom valt ook uit! Dat is wel zo maf hier in Amerika..........ze sturen mensen naar de maan en weer terug maar een storm en gelijk zitten miljoenen mensen zonder stroom. Een gebied zo groot als Friesland zat zonder stroom. Wat nu?? Maar weer terug in bed? Daar is het in ieder geval lekker warm! De weg op gaan lijkt nu niet een strak plan. Als er geen stroom is dan doen de benzinepompen het ook niet.........en zonder benzine komen we niet ver. Om kwart over tien lijkt het weer wat op te knappen en ook is er beduidend meer verkeer. We besluiten bij de receptie es te vragen wat we het beste kunnen doen. Een paar mile verderop is een benzine station open. Dat is mooi, d an is dat geregeld. En de wegen richting het westen zijn inmiddels goed te berijden. De storm trekt richting oosten. SUPER!! We pakken ons boeltje op en vertrekken! Het voelt echt aan als min 20!

We rijden richting Elk City waar we eerst maar es tanken. Dan gaan we verder naar het Route 66 musuem. Een grappig museum met een soort van drive in. Wat oude auto's, benzinepompen en al dat soort dingen. Daarnaast was er ook een stadje nagebouwd. Erg leuk maar het was zo belachlijk koud buiten dat we eigenlijk snel weer naar binnen wilden. De zon was ondertussen wel doorgebroken en dat maakt het allemaal wel weer een stuk vrolijker.

Onder een strak blauwe hemel rijden we verder naar Amarillo...........wie kent het liedje niet! Een redelijk vlak landschap..........met oneindige vergezichten. Het heeft wel wat. Onze magen beginnen ondertussen de knorren en we besluiten een lekkere hamburger te scoren. Met een lekker gevulde maag gaan we op weg naar de camping. Ik weet niet waarom ik dat dacht maar in mijn beleving is Amarillo een klein gezellig stadje. Nou niet dus. Het is echt een behoorlijke stad en ontzettend druk. Hoeveel winkelcentra en autoboulevards we wel niet gezien hebben! Aan het eind van Amarillo ligt onze camping. Wederom een goede keus want deze camping ligt een paar mile van de snelweg af. Heerlijk!! Ondertussen is de wind gaan liggen en de temperatuur weer opgelopen naar rond de 20 graden. Ik denk dat wij hier vannacht ontzettend lekker slapen!