De andere kant van Sapa
Door: Janny
Blijf op de hoogte en volg Janny
07 Maart 2015 | Vietnam, Sa Pá
Vanmorgen om 8 uur de wekker gezet, een snelle douche en eerst maar een stevig ontbijt. Vandaag gaan we weer een kilometer of 12 wandelen. In de ontbijtzaal staat de bami en de nasi, met aanverwante artikelen al voor ons klaar. Daarnaast kunnen we kiezen uit eieren, in allerlei vormen die je maar kunt bedenken klaargemaakt. Ook met worstjes en bacon als je dat wilt. Wil je gewoon Hollands, er is ook kaas en ham. En uit de Franse tijd natuurlijk, het stokbrood. Verder ik denk wel 15 verschillende soorten koekjes. Er is een cakeje bij met een soort crème daarop en daarover heen een laagje kokos. Zooooo errug lekker. Maar natuurlijk laten we het zoets staan voor de fruithoek! :-)
Om half 10 gaan we op pad. Het is erg mistig, lijkt we te miezeren zelfs en dat maakt het zicht een heeeel stuk beperkter. Aangenaam loopweer, dat dan weer wel. Al snel zijn we buiten het dorp en lopen eigenlijk zo bergafwaarts tussen al de terrassen. Een prachtig gezicht, ondanks de mist. We krijgen vanochtend gezelschap van een stuk of 8 dames van een andere stam. Een andere stam draagt andere kleding en deze dames dragen een zwarte ondergrond met wat rode accenten en rode tulbandmutsen. Tulbandmutsen is vast geen goed woord maar beter kan ik het niet omschrijven. Ik hoor mijn collega, ik zal geen namen noemen, al zeggen, wat is dat nu weer voor woord! Hij is erg van een juiste spelling van de Nederlandse taal. En daar is niks mis mee maar mijn hersens zijn in een soort van vakantiemood en er zal vast wel eens een d en een t fout staan :-)
Nadat ze het hele gezelschap hebben gevraagd om hun best friend te worden en iedereen erg gedecideerd zei "no thank you" haken er een paar af. Een aantal dames hopen dat je aan het eind van de rit toch wel weer wat bij ze koopt. En daar hebben ze wel een paar uur lopen voor over. We hebben een paar Duitse dames in die Gruppe die erg van Doorstappen houden. En dus marcheren we in een flink tempo. Gelukkig zijn de Aussies en de Fransen ook van het foto's maken en wij besluiten dat we ook willen genieten van de omgeving en niet alleen maar Sofort naar het einde willen. We klimmen als berggeiten over een stuk wat voor de helft handmatig is omgeploegd. Hiervoor wordt ieder lid van het gezin ingezet. De kleinsten hangen op de rug van mamma of een broer of zus en de rest hekt gewoon mee.
We delen wat potloden uit aan de kinderen en lopen verder door dit prachtige gebied. Wat een voorrecht om hier zo te mogen lopen. Zo relaxed. Na anderhalf uur lopen ff een break maar de Duitse dames willen weiter! Zo tegen 1 uur komen we bij het eindpunt aan. Hier is nog een soort van dorpje. Volgens mij zijn er alleen winkeltjes waar de kleurige tasjes en dingetjes en frutseltjes en sieraden worden verkocht. Ik koop voor een paar euro maar weer een tasje.
We worden op dit punt opgehaald door de bus die ons terugbrengt naar Sapa. Terwijl we daarnaartoe lopen komt oma op me af met de vraag of ik een armband wil kopen. Voor 50.000 Dong....ik zeg dat ik voor 30.000 dong wel weer kopen maar oma vind dat te weinig. In no time ben ik omsingeld door allerlei jongere exemplaren die dezelfde armbanden wel voor 30.000 Dong aan me willen verkopen. Nu zakt oma ook! hahahaha Oma probeert het nog een keer door te zeggen dat ze niet kan wisselen :-) maar uiteindelijk heeft zij het geld en ik de armband en wij samen een mooie foto.
Terug in het hotel eerst maar ff douchen. Ik begin mijn spieren nu wel te voelen. Gelukkig ga ik na de vakantie weer hardlopen! :-) We liggen ff te chillen en lopen dan Sapa in. Een toeristisch dorpje waar alle locals dezelfde tasjes, sieraden en al wat meer te koop aanbieden. We lopen nog de Sapa mountain op maar de moed zakt me wel een beetje in de schoenen eerlijk gezegd. Nog weer omhoog!!
We kiezen voor, terug naar het hotel en dan straks lekker uit eten. Die James zag er natuurlijk weer niet uit met die baard. En dat vond de man in Sapa ook. Die wilde James wel ff scheren. Nou dat wilde ik ook wel! Voor drie Euro heb ik weer een gladgeschoren vent. Wie wordt daar nu niet blij van! Ik vond het wachten trouwens geen enkel probleem want er kwamen zoveel bijzondere mensen langs. Heerlijk om te zien. Ze vonden mij ook een bijzonderheid want ik werd een aantal keren gevraagd met van die Vietnamezen op de foto te gaan. Ik zei dan maar Two Dollar. Very cheap! Dat zeggen die gasten namelijk ook steeds :-) :-) Dikke pret dus.
Nu ff chillen op de kamer, appen met kinderen en schoonzussen en dan zo lekker uit eten. Morgen vertrekken we alweer vroeg om naar een markt te gaan ergens. Morgenavond om half 8 weer in de nachttrein naar Sapa waar we belachelijk vroeg aankomen.
Tot in Hanoi!
Om half 10 gaan we op pad. Het is erg mistig, lijkt we te miezeren zelfs en dat maakt het zicht een heeeel stuk beperkter. Aangenaam loopweer, dat dan weer wel. Al snel zijn we buiten het dorp en lopen eigenlijk zo bergafwaarts tussen al de terrassen. Een prachtig gezicht, ondanks de mist. We krijgen vanochtend gezelschap van een stuk of 8 dames van een andere stam. Een andere stam draagt andere kleding en deze dames dragen een zwarte ondergrond met wat rode accenten en rode tulbandmutsen. Tulbandmutsen is vast geen goed woord maar beter kan ik het niet omschrijven. Ik hoor mijn collega, ik zal geen namen noemen, al zeggen, wat is dat nu weer voor woord! Hij is erg van een juiste spelling van de Nederlandse taal. En daar is niks mis mee maar mijn hersens zijn in een soort van vakantiemood en er zal vast wel eens een d en een t fout staan :-)
Nadat ze het hele gezelschap hebben gevraagd om hun best friend te worden en iedereen erg gedecideerd zei "no thank you" haken er een paar af. Een aantal dames hopen dat je aan het eind van de rit toch wel weer wat bij ze koopt. En daar hebben ze wel een paar uur lopen voor over. We hebben een paar Duitse dames in die Gruppe die erg van Doorstappen houden. En dus marcheren we in een flink tempo. Gelukkig zijn de Aussies en de Fransen ook van het foto's maken en wij besluiten dat we ook willen genieten van de omgeving en niet alleen maar Sofort naar het einde willen. We klimmen als berggeiten over een stuk wat voor de helft handmatig is omgeploegd. Hiervoor wordt ieder lid van het gezin ingezet. De kleinsten hangen op de rug van mamma of een broer of zus en de rest hekt gewoon mee.
We delen wat potloden uit aan de kinderen en lopen verder door dit prachtige gebied. Wat een voorrecht om hier zo te mogen lopen. Zo relaxed. Na anderhalf uur lopen ff een break maar de Duitse dames willen weiter! Zo tegen 1 uur komen we bij het eindpunt aan. Hier is nog een soort van dorpje. Volgens mij zijn er alleen winkeltjes waar de kleurige tasjes en dingetjes en frutseltjes en sieraden worden verkocht. Ik koop voor een paar euro maar weer een tasje.
We worden op dit punt opgehaald door de bus die ons terugbrengt naar Sapa. Terwijl we daarnaartoe lopen komt oma op me af met de vraag of ik een armband wil kopen. Voor 50.000 Dong....ik zeg dat ik voor 30.000 dong wel weer kopen maar oma vind dat te weinig. In no time ben ik omsingeld door allerlei jongere exemplaren die dezelfde armbanden wel voor 30.000 Dong aan me willen verkopen. Nu zakt oma ook! hahahaha Oma probeert het nog een keer door te zeggen dat ze niet kan wisselen :-) maar uiteindelijk heeft zij het geld en ik de armband en wij samen een mooie foto.
Terug in het hotel eerst maar ff douchen. Ik begin mijn spieren nu wel te voelen. Gelukkig ga ik na de vakantie weer hardlopen! :-) We liggen ff te chillen en lopen dan Sapa in. Een toeristisch dorpje waar alle locals dezelfde tasjes, sieraden en al wat meer te koop aanbieden. We lopen nog de Sapa mountain op maar de moed zakt me wel een beetje in de schoenen eerlijk gezegd. Nog weer omhoog!!
We kiezen voor, terug naar het hotel en dan straks lekker uit eten. Die James zag er natuurlijk weer niet uit met die baard. En dat vond de man in Sapa ook. Die wilde James wel ff scheren. Nou dat wilde ik ook wel! Voor drie Euro heb ik weer een gladgeschoren vent. Wie wordt daar nu niet blij van! Ik vond het wachten trouwens geen enkel probleem want er kwamen zoveel bijzondere mensen langs. Heerlijk om te zien. Ze vonden mij ook een bijzonderheid want ik werd een aantal keren gevraagd met van die Vietnamezen op de foto te gaan. Ik zei dan maar Two Dollar. Very cheap! Dat zeggen die gasten namelijk ook steeds :-) :-) Dikke pret dus.
Nu ff chillen op de kamer, appen met kinderen en schoonzussen en dan zo lekker uit eten. Morgen vertrekken we alweer vroeg om naar een markt te gaan ergens. Morgenavond om half 8 weer in de nachttrein naar Sapa waar we belachelijk vroeg aankomen.
Tot in Hanoi!
-
07 Maart 2015 - 17:36
Boerselaere:
Whohaaaaaa, je gaat weer hardlopen????? Ben net pas bijgekomen toen ik dat las. Ben benieuwd. Maar moedig het natuurlijk alleen maar aan he.
Leuk dat jullie het zo leuk hebben daar. En om nog even op jouw vraag terug te komen: Inge wordt niet blij van een gladgeschoren vent. Dusssss.
Geniet er nog maar lekker van en doe James de groeten,
Peter (Red Devil) -
07 Maart 2015 - 17:40
Inge Kools:
Zo, jullie vermaken je wel lees ik.
jullie zijn lekker actief bezig. Leuk he al die vrouwen die hun waar verkopen, ben ik gek op. Jij koopt iedere dag een tasje, dus kan je ze in Nederland gaan verhandelen.... -
07 Maart 2015 - 17:56
Inge Kools:
Is de helft van m'n bericht geplaatst, nu weet ik niet meer precies wat ik geschreven heb.
Nou ja...
Die collega van de d's en t's ken ik, maar trek je er maar niks van aan hoor. Het leest lekker weg zoals je schrijft en een t meer of minder. Een kniesoor die daar op let!
Geniet maar lekker van de heerlijke Aziatische keuken, de mensen, cultuur en blijf vooral doorschrijven. Veel foto's maken he!
En goeie terugreis naar Hanoi!
Btw. Met de trein reizen, de leukste manier van reizen vind je niet?
Veel plezier, doei
Inge -
08 Maart 2015 - 02:12
Sietske:
Wat toch leuk,dat je daar zo de"countryside"loopt!Zo avontuurlijk en wat een geweldige manier om alles te zien!
Lekker eten,veel zien en wandelen....wow!:)
Veel liefs en de hartelijke groetjes uit de USA!
Sietske -
08 Maart 2015 - 14:56
Sietske:
Leuk, Janny! Dat je tijd hebt/maakt om elke dag een verslag voor ons te schrijven, ....petje af! Mooie foto's, leuke verhalen! Leuk gezelschap! Genieten maar!
Groetjes van 'die andere Sietske uit de USA'..lol -
09 Maart 2015 - 00:01
Eddy:
Ook vanaf Curaçao volgen Karla en ik jullie reisverslagen met grote belangstelling. Wat kan jij boeiend schrijven, Janny! Ga zo door! Groeten aan J@mes. En ik weet nu al wat de prijsjes zijn bij de aankomende tennis toernooitjes. Vietnamese tasjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
