Met de trein van Hue naar Hoi An

Vanmorgen gaan we om negen uur met de trein naar Danang en van daaruit met de taxi naar Hoi An. Althans, dat is het plan. Dus gisteren de wekker gezet....dom dom dom want ik wordt altijd vreselijk onrustig van dat ding...zou hij wel afgaan, heb ik hem wel goed gezet, we moeten ons niet verslapen. Het gevolg is dat ik elk uur wakker ben....En als ik geen wekker zet ben ik om zes uur wakker, dus tijd zat.

Om acht uur verlaten we het hotel. Een taxi brengt ons naar het station, nog geen 10 minuten rijden. We zien op de meter dat de dongs harder tikken dan onze hartslag. Dit kan niet goed zijn. Bij het station aangekomen wil die beste man dat we 300 Dong afrekenen. Van het vliegveld naar de stad (een rit van een half uur) waren we nog niet eens 200 Dong kwijt! Is die man nu helemaal Dong geworden! James die zegt dat het niet normaal is en geeft hem 200 Dong. Hij moppert niet eens! Dus toch nog teveel betaald waarschijnlijk.

Zo tegen negen uur mogen we met zijn allen het perron op. Wij zitten in wagon drie en dit staat op het perron keurig aangegeven. In tegenstelling tot in Nederland zijn er hier geen verhoogde perrons en moeten we dus klauteren om de trein in te komen. En dan ook nog een koffer naar binnen zien te krijgen. De mensen beginnen allemaal te dringen, het waarom ontgaat ons volledig want de plaatsbewijzen zijn op nummer! Eerst dringt er een kleine Vietnamese dame ongelooflijk voor en wurmt zich naar binnen. Na nog een paar mensen zijn wij aan de beurt en de meneer van de Vietnamese NS is erg behulpzaam met mijn koffer. Daarna klauter ik naar binnen. James probeert achter me aan te komen maar er zit hem een hele grote dame, met een nog groter bos hout voor de deur, in de nek. Alleen dat al maakte dat hij razendsnel naar binnen vluchtte :-)

We stappen de coupe binnen die compleet vol zit. De trein gaat van noord naar zuid en het lijkt wel of iedereen aan het verhuizen is naar het zuiden. Wat een dozen heeft iedereen bij zich. De heft van de mensen ligt te slapen. Wonderlijk hoe de Vietnamees zich echt weet op te rollen in zo'n treinstoel. We rollen onze koffer maar verder tussen van alles door en vinden uiteindelijk onze plaats. We zitten! En ook hier zijn we een bezienswaardigheid en worden er foto's van ons gemaakt. Erg bijzonder hoor. De komende twee uur zullen we ons vast vermaken.

Zo na een uur komt er een meneer met een kar met warm eten langs. Rijst, saté, iets van groente en nog een ander sausje. Het rook al bijzonder in de trein maar nu lijkt het net of we in een restaurant zitten. Alleen die meneer met de kar kan niet door het gangpad want die zes buitenlanders die er zitten hebben hun koffer in het gangpad staan! Wat nu.....Ik verlaat mijn stoel, zet daar een koffer op en de andere past er net voor. Geregeld! De meneer schenkt ons een hele brede glimlach. Hij wist toen natuurlijk al dat hij ook weer terug kwam!!

We rijden door een mooi landschap wat steeds bergachtiger wordt. Voor de bergen ligt een soort van oerwoud. heel groen, hele dichte bebossing en beplanting. Aan de andere kant zien we de kustlijn. Deze loopt ook met allerlei bochten waardoor we het achtereind van onze trein steeds kunnen zien. Op dit stuk is er aan de kust geen strand maar meer rotsachtig.

Waar we ons over verbazen is dat de mensen hier bijna op het spoor wonen. Het huis staat bijna tegen de rails aan, mocht er al een achterplaatsje zijn dan staan de stoelen soms op het spoor totdat de trein eraan komt. Er zijn hier vast geen normen voor geluidsoverlast, stankoverlast, milieunormen of veiligheidsnormen. Keep it simpel!

Na twee en een half uur komen we in Danang aan. We klauteren weer naar beneden, uiteraard weer vriendelijk geholpen door de Vietnamese NS. Aan de andere kant van het spoor zien we de meest heerlijke eettentjes. Het ziet er echt zo smakelijk uit maar we weten niet of het goed voor onze magen is. En de mensen die al eens in Vietnam geweest zijn hebben ons allemaal gewaarschuwd om daar niet te eten omdat onze magen daar niet tegen bestand zijn. We lopen watertandend verder.

Buiten staan de taxi's al klaar en er is een taxi die ons voor 300 Dong wel naar Hoi An wil brengen. niet slecht voor een rit van 40 minuten toch?

In het hotel worden we allerhartelijkst ontvangen met een heerlijk sapje. Het hotel ziet er wel grappig uit. Het is in een soort vierkant gebouwd en in het midden ligt het zwembad. Wij krijgen een mooie kamer met een klein balkonnetje. Lijkt me niks mis mee. Het bed........dat zal wel weer ff wennen zijn want van ruim drie meter gaan we nu naar 180 schat ik zo in!

Onze magen beginnen te knorren en dus lopen we Hoi An in. Bij een restaurantje op de hoek bestellen we een heerlijke lemon juice en een stokbroodje met tonijn. Mjammie!!

Nu kunnen we er weer tegen en maken een klein rondje stad want het is erg warm.. Wat een leuk stadjes is dit toch! Overal gezellig lampionnetjes. Kleine straatjes......veel minder scooters en ook veeel minder afval! Hier houden we het wel 4 machten vol!

Na een klein rondje lopen gaan we terug naar het hotel voor een kleine siësta. Als we om zes uur de stad inlopen voor wat eten komen we onze vrienden uit Australië tegen! Joe en Sheena zaten in hetzelfde hotel als wij in Hanoi en we zijn samen in Sapa geweest. Wat een toeval!! Zij reizen morgen weer verder maar voor nu is het leuk dat we nog even met elkaar kunnen praten.

We blijven hier vier nachten dus alle tijd om deze leuke stad te ontdekken. Of lopend, of per fiets!

Tot de volgende keer.
Janny